کد مطلب:35092 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:32

گنجینه پرسمان » اعتقادات

ويژگيهاي اخلاقي و سوابق پيامبر چگونه بوده است؟

يكي از بهترين طرق شناخت مدعيان راستين از دروغين «ويژگيهاي اخلاقي» آنها است، اين ويژگيها مي​تواند به عنوان قرائن و نشانه​هاي روشن براي نفي يا اثبات حقانيت مدعي مورد استفاده قرار گيرد. هر گاه پاكي و تقوا، بزرگواري و گذشت، مهرباني و محبت، زهد و پارسايي، شجاعت و شهامت، و سوابق خوب اجتماعي در مدعي ديده شود بسيار مشكل مي​شود كه او را صادق ندانيم و به عكس اگر دنيا پرستي و ماده​گرايي و دلبستگي به مال و مقام و جاه و قدرت، همراه با بي​تقوايي و دروغ و كينه​توزي و انتقامجويي و مانند آن از رذايل اخلاقي در او باشد هرگز نمي​توان آن مدعي نبوت را، راستين دانست.

خوشبختانه سوابق زندگي پيامبر اكرم (ص) ـ به خاطر اقامت طولاني چهل ساله قبل از نبوتش در ميان مردم آن محيط ـ روشن است و تاريخ او كه به دست دوست و دشمن نوشته شده ترسيم گويايي از آن نشان مي​دهد.

در تمام تواريخ مسأله پاكي و امانت پيامبر (ص) به عنوان يك مسأله مورد قبول همگان ذكر شده و لقب «امين» را همه درباره او شنيده​اند و جالب اينكه بعد از آغاز دعوت به اسلام، باز مردم ـ با تمام مخالفتي كه با او داشتند ـ امانات خود را نزد وي مي​گذاشتند و لذا هنگام هجرت به مدينه، يعني پس از گذشتن سيزده سال از هجرت پيامبر (ص) به علي (ع) دستور داد كه در مكه بماند و امانات مردم را به آنها برساند، يعني به مدينه مهاجرت كند.

حسن خلق و گذشت و جوانمردي پيامبر (ص) و خلاصه صفاتي را كه شايسته يك رهبر بزرگ الهي است از خلال حوادث مختلف زندگي او مخصوصاً فتح مكه، جنگ احد، و نيز رفتارش با اسراي جنگي و بردگان و قشرهاي محروم جامعه به خوبي مي​توان دريافت.

او كسي بود كه بزرگترين دشمن خود «ابو سفيان» يعني آتش افروز خطرناك جنگهاي ضد اسلامي را بخشيد و خانه او را هنگام «فتح مكه» پناهگاه و محل امن براي مردم مكه قرار داد و مكيان را كه مرتكب جنايات زياد بر ضد او و پيروانش شده بودند مورد عفو عمومي قرار داد و همين حسن خلق و گذشت و بزرگواري سبب شد كه اطراف او را گرفتند.

در «جنگ احد» نيز كه جمعي از تازه مسلمانان فرار كردند و او را در ميان دشمنان تنها گذاشتند و ضربه​هاي سنگيني بر وجود مباركش وارد شد، باز فرمان عفو عمومي صادر كرد و همه را بخشيد تا آنجا كه آيه زير در اين زمينه نازل گشت

«فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كَنْتَ فَظّاً غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشاوِرْهُمْ فِي الْاَمْرِ» [به خاطر رأفت الهي در برابر آنها نرم و مهربان شده و اگر خشن و سنگدل بودي از اطراف تو پراكنده مي​شدند، بنابراين آنها را عفو كن و براي آنان طلب آمرزش نما، و در كارها با آنها مشورت كن.] آل عمران/ 159

در اين آيه هم «نرمش قلب» و درون پيامبر (ص) توصيف شده و هم «زبان ملايم» و پر مهر او، و نه تنها در برابر خطاهايشان مأمور به عفو شده بلكه مأمور بوده از خدا نيز تقاضاي آمرزش براي آنها كند و به آنان شخصيت دهد و طرف مشورت او باشند.

در آيه 3 سوره شعراء آمده است «لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ اَلاّ يَكُونُوا مُؤْمِنينَ»

و راستي تا رهبري چنين نباشد حق رهبري را به معني واقعي ادا نخواهد كرد و در آيه 128 سوره توبه آمده است «لَقَدْ جاءَكُمْ رُسُولٌ مِنْ اَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيمٌ» [رسولي از خودتان به سوي شما آمد كه رنجهاي شما بر او سخت است، و نسبت به هدايت شما سخت علاقه​مند مي​باشد و به مؤمنان رؤوف و مهربان است.]

---

پيام قرآن ج 8

حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران